دیگر نمی توان از آب سد لتیان و رودخانه جاجرود برای آبیاری استفاده کرد.

یونس بابایی در گفت وگو با ایسنا وی درباره تاثیر کم آبی و خشکسالی بر کاشت و تغییر گونه های گیاهی گفت: روش مراقبت و آبیاری در اداره جنگل ها و اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با روش جنگلداری و پرورش سبزه متفاوت است. فضاهای موجود در آنها بلند بوده و نیاز زیادی به آب دارند، در شهرها از جنگل کاری استفاده می کنند و انجام می دهند.

رئیس اداره جنگلبانی و جنگلداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهران افزود: شهرداری ها برای آبیاری از استخرها و سیستم های آبیاری استفاده می کنند و امکاناتی نیز دارند اما حوزه توسعه و احیا در اداره جنگل ها به طور کلی خارج از حوزه است. محدوده شهر

وی افزود: مناطق توسعه در بخش جنگل، مناطقی با توپوگرافی بالا و شیب بالای 30 درصد است و البته در زمین های هموار محدودیت های شدیدی مانند محدودیت خاک وجود دارد، زیرا هر چه منطقه شیب دارتر باشد، خاک و سطح زمین کم عمق تر می شود. کم عمق است.” باید از گونه‌های سازگار و کم‌نیازی که می‌توانند به سرعت سازگار شوند و استقرار پیدا کنند، استفاده شود.

رئیس اداره جنگلداری و جنگلداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهران ادامه داد: اوج خشکسالی از نیمه دوم اردیبهشت ماه آغاز می شود و در آن زمان گیاه به آب بیشتری نیاز دارد و این وضعیت تا اواسط اردیبهشت ادامه دارد. -مه، اکتبر. این پیک پنج ماهه باید به گونه ای مدیریت شود که کمترین تنش آبیاری را داشته باشیم و درصد ریزش نهال به حداقل برسد.

وی درباره گونه های گیاهی مورد استفاده در توسعه فضای سبز گفت: همیشه گونه های جنگلی کاشته می شوند زیرا گونه های باغی و فضای سبز فاقد گونه هستند و به خاک و آب زیادی نیاز دارند اما ما در توسعه فضای سبز زیتون تلخ، توت، زالزالک و از انارهای وحشی که دوستدار محیط زیست هستند استفاده می کنیم.

بابایی درباره محدودیت های آبی و اقدامات مدیریتی در آبیاری گفت: منابع آبی ما هر سال بسیار محدود می شود. برای آبیاری سد لتیان و رودخانه جاجرود آب را پمپاژ می کردیم، اما اکنون آب شرب تهرانی ها در اولویت است، بنابراین نمی توانیم مانند سال های گذشته از این منابع استفاده کنیم و شاید مناسب باشد از پساب برای شهر استفاده کنیم. . آنها متقاعد شدند که به جای آب چاه از فاضلاب استفاده کنند.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه منطقه عملیاتی ما در نقاط توپوگرافی مرتفع قرار دارد و دسترسی به فاضلاب یا پمپاژ آب و آبیاری با پساب نداریم، برنامه آبیاری را تغییر داده ایم یعنی تعداد آبیاری ها را کاهش داده ایم. آبیاری ها به گونه ای که گیاه بتواند با کم آبی سازگار شود. قاعدتا این دوره آبیاری و مراقبتی باید تا پنج سال طول بکشد، اما اعتباراتی که در مناطق استانی و کشوری به ما می دهند اجازه نمی دهد اعتبارات بیشتری برای مراقبت و آبیاری اختصاص دهیم. مناطق مراقبت داشته باشند و باید هر سال برنامه توسعه جنگل وجود داشته باشد.

رئیس اداره جنگلداری و جنگلداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهران درباره تاثیر کم آبی و کمبود اعتبارات در مدیریت و توسعه فضای سبز گفت: تغییراتی که در مدیریت ایجاد کرده ایم، حفظ و توسعه فضای سبز این بود که میدان عمل را از شهرها به روستاها منتقل کردیم، بنابراین برنامه پویش را تغییر دادیم که شامل کاشت، پارک‌های روستایی شد.

وی افزود: برای ایجاد پارک های روستایی و افزایش سرانه فضای سبز روستاها و شهرها، اراضی ملی قابل کاشت و ایجاد فضای سبز را شناسایی کرده ایم و مقرر شده است که روستاها، بخشداری ها و شوراها بتوانند توسعه پیدا کنند. سرانه فضای سبز.” در مساحت روستاها در هر منطقه، بسته به منابع آب و امکانات باید از ما بپرسند. اگر این اراضی در محدوده اراضی ملی باشد محدودیتی برای واگذاری مدیریت آنها نداریم.

رئیس اداره جنگلداری و جنگلداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهران در مورد بررسی و کاشت گفت: که بسیار مهم است. نگهداری نهال پس از کاشت در سه تا پنج سال اول بسیار مهم و حیاتی است.

بابایی در پایان تصریح کرد: روش های ذکر شده روش های مدیریتی سازمان جنگل هاست که با حفظ اراضی ملی، به افزایش سرانه فضای سبز کمک می کند و جنبه تفریحی و تفریحی برای ساکنان دارد.

انتهای پیام